واندرز فارسی | جهان عجایب

زمین ما همیشه پر از شگفتی است. به عنوان مثال، کویر یکی از خشک ترین مکان ها است، اما هنوز گیاهانی در حال رشد و تکثیر هستند. با این حال، در چین، شهر بسیار عجیبی وجود دارد، یعنی هزاران سال است که این سرزمین حتی یک درخت هم نداشته است. حتی دولت شهر برای هر کسی که بتواند 1 درخت بکارد 300000 یوان (بیش از 1 میلیارد دونگ) جایزه در نظر گرفته است، اما تاکنون این مبلغ دست نخورده باقی مانده است. پس چه چیز خاصی در آن شهر وجود دارد که هیچ درختی نمی تواند زندگی کند؟

برای هزاران سال نمی توان درخت کاشت

شهری که امروز در مورد آن صحبت می کنیم، نققو است. «ناگچو» در تبتی به معنای «رود سیاه، آب سیاه» است. ناگچو شهری در سطح استان در منطقه خودمختار تبت، چین است. با وجود اینکه ناقو بیش از 450 هزار کیلومتر مربع مساحت دارد، جمعیت این شهر کمتر از 400 هزار نفر است. ناگچو شهری با حیات وحش، علفزارهای دست نخورده و فرهنگ روستایی است که هنوز دست نخورده است. 

شهر ناگچو Nagqu مانند جواهری از فلات تبت است. زیرا دارای جاذبه های گردشگری جذاب بسیاری مانند چمنزار چانگ تانگ، ذخیره گاه یامتونگ، صومعه ها، دریاچه مقدس نامتسو است. علاوه بر این، چشمه های آب گرم فراوان و پناهگاهی برای حیوانات وجود دارد. حیات وحش و گیاهان بیش از 1000 دریاچه بزرگ و کوچک وجود دارد که در علفزارهای فلات ناگچو پراکنده شده اند. با این حال، اگرچه ناگچو دارای مناظر زیبایی است، با علفزارهای سبز وسیع، یافتن درخت در این شهر دشوار است.

دلایل زیادی وجود دارد که چرا درختان نمی توانند در ناگچو وجود داشته باشند. اولین عاملی که مانع رشد درختان می شود، یخبندان دائمی در ناگچو است. در کتاب Qua Thac Da Planting Trees موارد ضروری رشد درخت را اینگونه توصیف می کند: اولین کاری که باید انجام دهید این است که مطمئن شوید ریشه ها محکم هستند و خاک فشرده شده است. با این حال، ناگچو در فلات تبت واقع شده است که یکی از مناطقی است که بیشترین پراکندگی یخ‌های دائمی را در چین دارد. آب و هوای اینجا به قدری سرد است که یخ ها به سختی آب می شوند و گیاهان نمی توانند ریشه بدهند.

دومین مانعی که امکان زنده ماندن گیاهان را در ناگچو غیرممکن می کند، رقیق بودن هوا است. همانطور که همه ما می دانیم، هر گیاه یا حیوانی که می خواهد سالم رشد کند، هوا ضروری ترین عنصر است. زیرا هوا مؤلفه ای است که تعیین می کند فرآیند تنفس موجودات به آرامی انجام شود یا خیر. دانشمندان نشان داده اند که میزان اکسیژن موجود در هوا به طور مستقیم بر رشد و بقای گیاهان تأثیر می گذارد. هنگامی که غلظت اکسیژن کمتر از 20٪ باشد، روند تنفس گیاه شروع به کاهش می کند و در نتیجه رشد آن محدود می شود. ارتفاع فلات تبت به طور متوسط 4200 متر از سطح دریا است. محتوای اکسیژن در اینجا تنها حدود 20٪ است، در حالی که ناگچو به طور کامل در فلات قرار دارد، بنابراین محتوای اکسیژن کمتر است. در ناگچو، حتی حداقل محتوای اکسیژن برای بقای گیاه به سختی بدست می آید. بنابراین، قابل درک است که درختان در ناگچو به سختی رشد می کنند.

علاوه بر دو عامل فوق، درختان در ناگچو نیز با مشکل دیگری برای زنده ماندن روبرو هستند، زیرا باد بسیار شدید است. این الگوی آب و هوایی معمولی فلات تبت است. آب و هوا خشک، باران کم، اختلاف دمای زیاد بین روز و شب است، به خصوص این مکان اغلب باد شدیدی دارد. هر ساله از نوامبر تا مارس سال آینده، شهر ناگچو وارد یک دوره خشک می شود و بادهای شدید ماسه و گرد و غبار را به همراه می آورد.

بر اساس محاسبات دانشمندان، باد در ناگچو به حدی قوی است که حتی درختان چنار غول پیکر را می توان از ریشه کنده کرد یا به صورت افقی شکست. بنابراین، درختانی که در اینجا رشد می کنند نمی توانند از سرنوشت غم انگیز فرار کنند. به خصوص در فصل باران های موسمی، پوشش گیاهی ناگچو بدون هیچ اثری از بین می رود. حتی در ملایم ترین زمان از ماه می تا سپتامبر، درختان هنوز نمی توانند رشد کنند. از آنجایی که میزان بارندگی در ناگچو بسیار کم است، تنها حدود 400 میلی متر در سال، وجود سایه سبز حتی دشوارتر است.

به گزارش شین‌هوانت، نبود درخت در ناگچو کار را برای بسیاری از افرادی که به اینجا می‌آیند برای سازگاری دشوار می‌کند. بسیاری از مردم حتی از روز تعطیل برای گرفتن اتوبوس به شهر لهاسا استفاده می کنند تا درختی سایه دار پیدا کنند و آنجا بنشینند. با این حال، مردم ناگچو هنوز به این واقعیت اعتقاد ندارند. دولت شهر می خواهد راهی برای حل این وضعیت بیابد. آنها حتی تا 300000 یوان (بیش از 1 میلیارد دونگ) برای هر کسی که موفق به کاشت درخت در ناگچو شود، جایزه تعیین کردند.

مصمم به سبز شدن